νόστος

ο (Α νόστος)

επιστροφή ξενιτεμένου στην πατρίδα, παλινόστηση («Ὀδυσσεὺς ὤλεσε τηλοῡ νόστον Ἀχαιΐδος», Ομ. Οδ.)

αρχ.

1. (γενικά) επάνοδος

2. ταξίδι, πλους

3. (για σιτάρι) σοδειά, συγκομιδή

4. (για φαγητό) νοστιμιά

5. (το αρσ. ως κύριο όν.) Νόστοι

τίτλος πολλών επικών ποιημάτων που περιγράφουν τον πλου προς την πατρίδα και τις περιπέτειες τών Ελλήνων μετά την άλωση τής Τροίας («ἡ δὲ Ὀμήρου ποίησις ἡ ἐς Ὀδυσσέα καὶ ἡ Μινυάς τε καλούμενη καὶ οἱ Νόστοι», Παυσ.)

6. (κατά τον Ησύχ.) «ἡ ἀνάδοσις τῆς γεύσεως».

[ΕΤΥΜΟΛ. < ετεροιωμένη βαθμίδα νοσ- τού θ. νεσ- τού ρ. νέομαι* «έρχομαι, επιστρέφω, γυρίζω» (για τη σημασιολογική εξέλιξη σε «νοστιμιά, γλυκύτητα» βλ. λ. νόστιμος).

ΠΑΡ. νόστιμος

αρχ.

νοστίζω, νοστώ (Ι)

ΣΥΝΘ. (Α συνθετικό) νοσταλγώ. (Β συνθετικό) άνοστος

αρχ.

δύσνοστος, επίνοστος, εύνοστος, λαθίνοστος, παλίννοστος, πολύνοστος].